สำหรับที่มาของชื่อ “แพรวา” นั้น ในความหมายเดิม หมายถึง ผืนผ้าขนาดเล็กที่ใช้พาดบ่า ซึ่งชาวบ้านทอขึ้นอย่างวิจิตรบรรจง งดงามด้วยลวดลายที่แต่ละครอบครัวได้ส่งต่อองค์ความรู้สืบทอดกันมา คำว่า “แพร” สื่อถึงผืนผ้าลวดลายสวยงามที่ยังไม่ได้ตัดเย็บแปรรูป ส่วนคำว่า “วา” เป็นการบอกระยะของแขนที่กางเหยียดตรงออกไปทั้งสองข้าง ชาวบ้านจะนำผ้าแพรวาออกมาใช้ เมื่อมีเหตุสำคัญหรือในงานบุญใหญ่เท่านั้น

              การที่ผ้าไหมแพรวามิได้นำมาใช้ในชีวิตประจำวัน ทำให้ขาดการสืบทอด จนมีแนวโน้มว่าการทอผ้าไหมแพรวา กำลังจะสูญหายไป จึงนับเป็นพระมหากรุณาธิคุณโดยแท้ ที่สมเด็จพระบรมราชชนนีพันปีหลวง ได้เสด็จพระราชดำเนินมาทรงเยี่ยมพสกนิกรที่อำเภอคำม่วง เมื่อปี ๒๕๒๐ ซึ่งการเสด็จพระราชดำเนินในครั้งนั้น ได้นำมาสู่การอนุรักษ์ผ้าไหมแพรวา ภูมิปัญญาสูงค่า ไม่ให้สูญหายไปตามกาลเวลา หลังจากพระองค์ได้ทอดพระเนตรเห็นชาวภูไทบ้านโพนนับสิบคนที่มาเฝ้ารับเสด็จฯ แต่งตัวตามประเพณีโดยใช้ผ้าไหมแพรวา ห่มเป็นสไบเฉียง หรือที่เรียกว่า ผ้าเบี่ยง ด้วยความ สนพระราชหฤทัย จึงทรงไต่ถามราษฎรจนได้ความว่า ผ้าไหมแพรวา เป็นผ้าที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ และลูกหลานได้นำมาใช้สืบต่อกันมา ซึ่งมีจำนวนลดน้อยลง จากการที่ขาดการสืบทอดมาสู่เด็กสาวรุ่นใหม่ แม้ในหมู่บ้านเองเมื่อมีงานสำคัญที่ต้องแต่งกายตามประเพณีก็ต้องหยิบยืมกันใช้