“ปางขอน” ชื่อที่นักดื่มกาแฟคุ้นชินนั้น คือชื่อของหมู่บ้านชาวอาข่าบนดอยสูง ในตําบลห้วยชมพู อําเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย ที่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง พระราชทานแนวพระราชดำริให้ส่งเสริมการปลูกกาแฟแทนการปลูกฝิ่น ส่งผลให้วิถีชีวิตของชาวไทยภูเขาที่ปางขอนในเวลาต่อมาเปลี่ยนไปจากเดิมมาก กล่าวคือ จากที่เคยมีรายได้เฉลี่ยจากการทำการเกษตร เช่น การปลูกข้าวโพด กะหล่ำปลี มะเขือเทศ และลิ้นจี่ เป็นต้น ปีละประมาณ ๒๐,๐๐๐ บาท ต่อครัวเรือน นำมาสู่รายได้ที่เพิ่มมากขึ้นเกินกว่า ๓ เท่า ทั้งนี้ เป็นผลมาจากการจำหน่ายผลผลิตกาแฟอาราบิก้า ที่ได้รับการส่งเสริมให้ปลูกบนพื้นที่ประมาณ ๑,๔๐๐ ไร่ ซึ่งสร้างรายได้ครัวเรือนเฉลี่ยเพิ่มขึ้นมากกว่า ๖๐,๐๐๐ บาท ต่อปี และมีบางครัวเรือนสามารถสร้างรายได้ ได้มากกว่า ๒๐๐,๐๐๐ บาท ทุกครัวเรือนจึงหันมาปลูกกาแฟเป็นอาชีพหลักจนถึงปัจจุบัน

             ช่วงเวลาประมาณ ๒๐ ปี ก่อนชาวไทยภูเขาเผ่าอาข่าที่บ้านปางขอนหันมาปลูกกาแฟเป็นอาชีพหลัก ตามแนวพระราชดำริ พวกเขาได้ทำการเกษตรด้วยวิธีการดั้งเดิมเช่นเดียวกับชาวไทยภูเขาเผ่าอื่น ๆ คือ ทุกปีได้ย้ายพื้นที่ทำแปลงเกษตรไปเรื่อย ๆ และเมื่อมีจำนวนประชากรเพิ่มขึ้น ส่งผลต่อจำนวนครัวเรือนเพิ่มมากขึ้น ทำให้แปลงเกษตรที่พักไว้หมุนเวียนไม่ทัน พื้นที่ให้ผลผลิตจึงไม่เพียงพอกับจำนวนคน นำไปสู่ปัญหาการบุกรุกแผ้วถางป่า ซึ่งลุกลามไปอย่างรวดเร็ว