ก่อนจะมีวันนี้ หากมองย้อนกลับไปในช่วงปี ๒๕๐๔ จะพบว่าพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย (พคท.) ตัดสินใจเคลื่อนย้ายกลุ่มผู้นำองค์กรจากกรุงเทพฯ มาที่จังหวัดสกลนคร ก่อนย้ายไปที่จังหวัดนครพนม แล้วเข้าสู่ ภูพยัคฆ์ จังหวัดน่านซึ่งปลอดภัยจากกำลังทหารไทย เมื่อปี ๒๕๑๑ เนื่องจากสภาพภูมิประเทศเป็นเทือกเขาสูงชัน อยู่ติดพรมแดนไทย-ลาว ทั้งยังสามารถเดินทางผ่านลาวไปประเทศจีนซึ่งเป็นศูนย์กลางลัทธิได้โดยสะดวก ในช่วงเวลานั้น ผู้ปฏิบัติงาน พคท. ได้เคลื่อนไหวปลุกระดมชาวลัวะ ม้ง และไทยวน ให้เข้าร่วม การปฏิวัติ โดยสร้างกองกำลังติดอาวุธเพื่อควบคุมหมู่บ้านต่าง ๆ ใน อำเภอทุ่งช้าง อำเภอปัว และอำเภอบ่อเกลือ แล้วประกาศเป็นเขตปลดปล่อย อีกทั้งมีการฝังทุ่นระเบิดไว้ตามป่าเขา เพื่อป้องกันการโจมตีจากฝ่ายทหารไทย โดยกองทัพภาคที่ ๓ ที่ใช้ยุทธการทางทหารบุกเข้าโจมตีฐานอย่างต่อเนื่องในช่วงปี ๒๕๒๕-๒๕๒๗ ทำให้สหายชาวลัวะ และม้ง ได้เข้ามอบตัวเป็นผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย (ผรท.) พร้อมกันนั้น กองกำลังติดอาวุธในป่าของ พคท. ทั่วประเทศ ได้ยุติการเคลื่อนไหวอย่างสิ้นเชิง